Zomaar een dag….
Wat als ik mezelf niet meer zou beoordelen?
Bij wat ik ook denk, voel, zeg en doe?
Hoe zou dat voelen?
Zo maar een dag uit het leven gegrepen:
Ik sta ‘s ochtends op, kijk naar buiten en zie dat het regent, en ik beoordeel het weer niet.
Ik stap op de weegschaal en beoordeel het gewicht niet.
Ik kijk naar het lichaam in de spiegel en beoordeel het niet.
Ik was me en kleed me aan en beoordeel de kleren niet.
Loop naar beneden en maak ontbijt en beoordeel het niet.
Ik lees wat nieuwsberichten en beoordeel het nieuws niet.
Ik post een bijdrage op Linked In en maak een video voor op YouTube en beoordeel het niet.
In de ochtend heb ik een tweetal consulten staan.
Ik beoordeel beide gesprekspartners, het proces en ook de uitkomst van de gesprekken niet. En ook niet de eigen rol daarin.
Maak een lunch en beoordeel het eten niet.
In de middag heb ik een groepsbijeenkomst via Zoom en beoordeel de deelnemers niet, noch wat gezegd wordt en mijn eigen rol daarin als facilitator.
Aan het einde van de middag maak ik een wandeling.
Loop door de straten en beoordeel de buurt waarin ik leef en de mensen die ik ontmoet niet.
Kom aan in de natuur en beoordeel de bomen en planten en de vogelgeluiden niet.
Kom thuis en drink een kop koffie en bedenk wat ik ga koken.
Kijk in de koelkast en in de groentelade, mis een paar ingrediënten en loop naar de supermarkt en beoordeel niet wie en wat ik allemaal daar ontmoet.
Kom thuis en ontmoet mijn partner die net terug is van haar werk.
Ze heeft zoals ze zelf zegt een k*tdag gehad en voelt zich geagiteerd.
Ik luister, ben bij haar en beoordeel haar niet: niet wat ze zegt en ook niet wat ze voelt.
We eten samen en spreken de dag door zonder dat ik iets beoordeel.
We maken ‘s avonds een wandeling door het stadje waar we wonen en ik beoordeel niet wat ik allemaal zie.
Kom thuis en ga boven de administratie bijwerken en beoordeel dit klusje niet.
Voeg me tot slot van de dag nog even bij mijn partner op de bank, kijk een beetje tv, lees nog wat en besluit vroeg onder de wol te kruipen.
Dit alles zonder te beoordelen.
Hoe zou ik me deze dag – zonder welk oordeel dan ook – voelen?
Kan ik me daar de geringste voorstelling van maken?
Ja, ik zou me vrediger voelen.
Ik zou vrede en vriendschap voelen met dat wat er is.
Net als de boom in het bos, de merel op het dak en de poes die heerlijk op het muurtje ligt te snorren, zij beoordelen zichzelf en hun omgeving ook niet. Ze zijn.
Wat als het oordelen in mij totaal stil zou vallen?
Niet voor een dag.
Maar altijd.
Ik zou me nog vrediger voelen, misschien zelfs wel totale vrede.
Ik kan me van dit laatste eerlijk gezegd nog geen voorstelling maken.
Maar deze dag pakt niemand mij af!
Zomaar een dag…..en toch niet zomaar een dag.
Ik heb geproefd van oordeelloosheid.
En eerlijk gezegd: dit smaakt naar meer!
– Peter Winteraeken
Foto: Bessi op Pixabay.
#oordeelloosheid#innerlijkevrede#houdenvanwatis#onvoorwaardelijkeliefde